AIDA Focusdag
Save the date: Focusdag SCALA & Digitale archiveringsoplossingen voor de cultureel-erfgoedsector
Het AIDA samenwerkingsverband organiseert op 26 april in het Letterenhuis in Antwerpen de focusdag SCALA & Digitale archiveringsoplossingen voor de cultureel-erfgoedsector. Met deze focusdag wil AIDA mensen uit de cultureel-erfgoedsector samenbrengen om ideeën uit te wisselen over de archivering van born-digital archieven en collecties.
Binnen de erfgoedsector zijn al veel initiatieven opgestart rond de digitalisering van erfgoed en de duurzame bewaring ervan. Steeds meer instellingen nemen echter erfgoed op dat digitaal geboren is, van privaatrechtelijke archieven tot sociale media en digitale kunst. De preservatie van dit materiaal heeft andere noden dan die voor bv. gedigitaliseerde audiovisuele archieven of social media archieven. Een beleid voor de omgang met dit soort archieven binnen de erfgoedsector ontbreekt vooralsnog.
Deze focusdag is het afsluitevenement van fase 1 van het SCALA project. Met SCALA bouwde AIDA een systeem dat toelaat om born-digital privaatrechtelijke archieven te preserveren. De AIDA-partners zullen het SCALA project voorstellen aan de sector en het onderwerp verbreden naar de brede archiveringsnoden van born-digital erfgoed in het veld. In het eerste dagdeel laten we naast SCALA ook andere cases uit de erfgoedsector aan bod komen. In het tweede deel organiseren we gesprekstafels zodat we ideeën, ervaringen en noden kunnen uitwisselen.
- Datum: 26 april 2022
- Locatie: Letterenhuis, Minderbroedersstraat 22, 2000 Antwerpen
- Uur: van 10 - 16u
Programma
- 10u00 - Welkomstwoord Nele Hendrickx
- 10u10 - Voorstelling AIDA en het SCALA project
- 11u00 - 4 praktijkcases uit de sector
- 12u15 - pauze
- 13u00 - gesprekstafels deel 1
- 14u00 - gesprekstafels deel 2
- 15u00 - plenair verslag van de gesprekstafels
- 15u30 - einde
Gesprekstafels
- Digitale collecties: overeenkomsten en verschillen Een ‘digitale collectie’ is een begrip waar veel verschillende types collecties onder kunnen vallen. Zo zijn er de klassieke manueel gevormde digital-born archieven, die bestaan uit bestanden in een mappenstructuur. Van een heel andere aard zijn collecties van gedigitaliseerd audiovisueel materiaal die kenmerkend zijn voor hun grote bestandsomvang. Weer anders zijn gestructureerde datasets, zoals bijvoorbeeld gearchiveerde social media. Wat zijn de overeenkomsten en verschillen tussen deze collecties, naar hun metadatering, ingest en preservering toe? Hoe kunnen instellingen rekening houden met de archivering van deze verschillende types collecties? Zijn er workflows denkbaar die al deze collectietypes kunnen verwerken, of zal er altijd een gedifferentieerde aanpak nodig zijn?
- Middelen poolen en opschalen: opportuniteiten en limieten Digitaal preserveren vergt aanzienlijke investeringen die niet altijd haalbaar zijn voor individuele erfgoedinstellingen. Daarom ligt het voor de hand om middelen te delen om zo oplossingen op te schalen. In veel landen, maar ook in Vlaanderen worden er grootschalige oplossingen uitgerold die kleinere instellingen ‘ontzorgen’ van de last van digitaal preserveren. Een risico van deze strategie is dat er een one-size-fits-all aanpak wordt uitgerold, die mogelijk niet altijd even opportuun is voor iedere instelling of collectie. Ook verliest een erfgoedinstelling mogelijk de controle over het beheer van de digitale collectie - toch een corebusiness van iedere collectiebeherende erfgoedinstelling. Wat zijn de mogelijkheden en de limieten van een grootschalige, opgeschaalde aanpak? Hoeveel maatwerk is vereist voor specifieke gebruikers, collectietypes en collecties - en in hoeverre is dit mogelijk bij organisatiebrede oplossingen? Hoe garanderen we de autonomie van erfgoedbeheerders en hoe zorgen we ervoor dat er ruimte blijft voor bottom-up initiatieven? Wat is bij een oplossing die ‘ontzorging’ biedt nog de rol van de erfgoedbeheerder?
- Ordening, waardering en selectie van born-digital archiefmateriaal Een klassieke vereiste van OAIS is dat een digitaal depot duidelijk aangeeft in welke vorm digitale collecties moeten aangeboden worden voor ingest. In veel gevallen is er een set van verplichte metadata en een lijst van bestandsformaten die worden geaccepteerd of geweigerd. De verantwoordelijkheid voor het klaarmaken van digital-born erfgoed aan het depot (de zogenaamde pre-ingest) wordt dan gelegd bij de aanbieder. In welke mate is een dergelijke methodiek haalbaar voor spelers uit de erfgoedsector? Hoe kunnen de nodige middelen worden voorzien zodat ergoedbeheerders de arbeidsintensieve pre-ingest kunnen organiseren? Zijn er mogelijkheden om dit te automatiseren? In welke mate is een dergelijke aanpak nodig en zijn er ook alternatieve pistes mogelijk of wenselijk?
Meer informatie: