Publicatie:DIM Casestudie Singer Naaimachine - MIAT

Uit Cultureel Erfgoed Standaardentoolbox
Naar navigatie springen Naar zoeken springen


Samenvatting


Referentie
Titel DIM Casestudie Singer Naaimachine - MIAT (Voorkeurstitel)
Locatie
Uitgever
Jaar van uitgave 2016
Rechten CC-BY-SA
Persistent ID


Deze publicatie maakt deel uit van het cultureel ontwikkelingsgericht erfgoedproject Duiken in de Machine

Omschrijving

Deze Singer naaimachine is één van de vele naaimachines behorend tot de collectie van het MIAT. De machine werd als testcase voor het project uitgekozen, omdat ze voldoende klein was om in België te laten CT scannen.

Singer Naaimachine - MIAT

Realisatie

CT scanning

Met een röntgenbron en een röntgendetector met tussenin een draaitafel kan je ook aan 360° röntgenbeeldvorming gaan doen. Bij zo’n 360° scanning vormt een 3D model het resultaat. Met een Singer naaimachine van MIAT zijn we naar Heverlee getrokken om een bezoekje te brengen aan het departement Werktuigkunde van KU Leuven. Daar hebben ze twee CT-scanners staan die 3D röntgenmodellen kunnen genereren van werkstukken of van kleine machines. Het maken van de CT scan van de naaimachine was een uitdaging. Door de verschillende staallagen afgewisseld met luchtlagen die de stralen moeten penetreren ontstaat er straalvervorming. Te veel straalvervorming resulteert in beeldvervorming waardoor het 3D model uit verstrooide vlakken opgebouwd wordt.

CT scan Singer Naaimachine, röntgenbeeldvorming

3D printing

Aangezien het 3D model, gemaakt uit de CT scan door de bestandsgrootte heel moeilijk te raadplegen was op een computer met gemiddelde rekenkracht, wilden we weten of een fysiek object van het model eenvoudiger te schouwen was. Bovendien zou het maken van een 3D print (Fused Deposition Modeling) uitwijzen of dergelijke modellen op deze manier bruikbaar kunnen zijn. Er waren natuurlijk grote twijfels... De uiteindelijke print van de twee helften van het verschaalde 3D model was niet beter dan de digitale versie. Doordat de print zo gefragmenteerd was, kwamen de verschillende printlagen van elkaar los. Bovendien was het geprinte binnenwerk nogal vormeloos, doordat de gefragmenteerde onderdelen eerder willekeurig aan elkaar gesmolten waren. De 2D-beelden gegenereerd vanuit te CT scan bleken uiteindelijk het meest informatief en bruikbaar.